آخور

۱. طاقچه‌ای که در کنار دیوار درست می‌کنند و خوراک چهارپایان را در آن می‌ریزند؛ جای علف ‌خوردن چهارپایان.
۲. [مجاز] اسطبل؛ طویله؛ آخورگاه.
⟨ آخور کسی پُر بودن: [عامیانه، مجاز] بی‌نیازی او از لحاظ مادی.

آغل، اصطبل، بارهبند، ستورگاه، طویله

crib, manger, trough