آتشدانلغتنامه دهخداآتشدان . [ ت َ ] (اِ مرکب ) کانون . کانونه . اجاق . منقل : فرمودند من از قصر عارفان روان شدم شما دیگ بر آتشدان نهادید. (انیس الطالبین بخاری ).دو گوهر است در این
آتشدانفرهنگ انتشارات معین( ~.)(اِمر.) 1 - منقل ، اجاق . 2 - تنور. 3 - ظرفی مخصوص در آتشکده که در آن آتش مقدس افروزند.
آتشدانفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. جای ریختن آتش.۲. کوره.۳. ظرفی که در آن آتش بریزند؛ منقل.۴. [قدیمی] اجاق. * کانون.
آتشدان 1Ara, Altarواژه‌های مصوب فرهنگستانصورت فلکی کوچکی در آسمان جنوبی (southern sky) که بین صورت‌های عقرب و مرغ بهشتی قرار دارد