آب گوهرلغتنامه دهخداآب گوهر. [ ب ِ گ َ / گُو هََ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آب مروارید. آب سپید که در چشم پدید آید.
ابوهریرةلغتنامه دهخداابوهریرة. [ اَ هَُ رَ رَ ] (اِخ ) الدوسی . رجوع به ابوهریرة عبدالرحمن بن صخر ازدی شود.
ابوهریرةلغتنامه دهخداابوهریرة. [ اَ هَُ رَ رَ ] (اِخ ) عویف بن درهم بن بکربن وائل . محدث است . او از زیدبن وهب و از او مروان بن معاویة الفزاری روایت کند.
گوهرفشانلغتنامه دهخداگوهرفشان . [ گ َ / گُو هََ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ) گوهرافشان . گوهرپاش . گوهرریز. جواهرریز. جواهر نثارکننده : همه ساله گوهر فشانی ز دو کف همانا که تو ابر گوهرفشا
تبخالهلغتنامه دهخداتبخاله . [ ت َ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) (از: تبخال + «ه » پسوند زائد). (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). تبخال . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) (برهان ) (فرهنگ رشیدی )
فشانلغتنامه دهخدافشان . [ ف َ / ف ِ ] (نف مرخم ) ریزنده و ریزان . (برهان ). در بعضی کلمات مرکب به معنی فشاننده آید. (فرهنگ فارسی معین ):- آتش فشان ؛ آتشبار. آنچه از خود آتش بیف
شعلهلغتنامه دهخداشعله . [ ش ُ ل َ /ل ِ ] (از ع ، اِ) شعلة. زبانه ٔ آتش و وراغ . (ناظم الاطباء). زبانه . زبانه ٔ آتش . الاو. الو. آتش افروخته . لهیب . آفرازه . پاره ٔ آتشی که می
تشنه اشکلغتنامه دهخداتشنه اشک . [ ت ِ ن َ / ن ِ اَ ] (ص مرکب ) اشک خواه : بیش ازاین کاوش مکن با دل که چشم تشنه اشک از برای گریه کردن آب از گوهر گرفت .صائب (از آنندراج ).
