چراگاهفرهنگ فارسی عمید / قربانزادههر زمینی که دارای آب و علف باشد و حیوانات علف‌خوار را در آنجا بچرانند؛ جای چریدن حیوانات علف‌خوار؛ علفزار؛ مرتع؛ چرا‌جای؛ چرازار؛ چراخوار؛ چراخور؛ چرام؛ چرامین
عسنلغتنامه دهخداعسن .[ ع َ س َ ] (ع مص ) گواریدن آب و علف و درخوردن آن درستور. (منتهی الارب ). گوارائی آب و علف و درخور آن برای ستور. (ناظم الاطباء). عُسُن . رجوع به عسن شود.
رادلغتنامه دهخداراد. (ع ص ) آب و علف جوینده : رجل راد؛ مرد آب و علف جوینده . (منتهی الارب ). و رجوع به رود شود.