آب زرلغتنامه دهخداآب زر. [ ب ِ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زر محلول که بدان نویسند و تذهیب کنند. معرّب آن زریاب و بتصحیف زرباب است : کسی گفت چگونه میبینی این دیبای مُعْلَم را ب
ابظرلغتنامه دهخداابظر. [ اَ ظَ ] (ع ص ) اقلف . نابریده . نامختون . ختنه ناکرده . || کش لب بالا بزرگ بود. لب زبرین ْبزرگ . آنکه میان لب زَوَرینش بیرون آمده بود. (تاج المصادر بیهق
آب زرشکلغتنامه دهخداآب زرشک . [ ب ِ زِ رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آبی که از تر نهادن و خیسانیدن زرشک حاصل کنند.
آب زرتابلغتنامه دهخداآب زرتاب . [ ب ِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آبی که در آن زر تفته فروبرده سرد کنند و در طب بکار بوده است .
آب زردلغتنامه دهخداآب زرد. [ ب ِ زَ ] (اِخ ) نام یکی از آبراهه های رود جراحی ، و آن را آب زلال هم میخوانند.
آب زرتابلغتنامه دهخداآب زرتاب . [ ب ِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آبی که در آن زر تفته فروبرده سرد کنند و در طب بکار بوده است .
آب زرشکلغتنامه دهخداآب زرشک . [ ب ِ زِ رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آبی که از تر نهادن و خیسانیدن زرشک حاصل کنند.
آب زردلغتنامه دهخداآب زرد. [ ب ِ زَ ] (اِخ ) نام یکی از آبراهه های رود جراحی ، و آن را آب زلال هم میخوانند.
آب رزلغتنامه دهخداآب رز. [ ب ِ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) در تداول شعرا، شراب . خمر : آب رز باید که باشد در صفا چون آب زرگر ز زَرّمغربی ساغر نباشد گو مباش .ابن یمین .