آبگاهلغتنامه دهخداآبگاه . (اِ مرکب ) ورد. مورد. (زمخشری ). منهل . مصنعه . تالاب . استخر. آبخور. || مثانه . || تهیگاه . زیر اضلاع از دو سوی وحشی تن آدمی و دیگر جانوران . خاصره .
آبگاهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. جای آب؛ آبخور.۲. تالاب؛ استخر.۳. (زیست‌شناسی) پهلوی انسان بین دنده و لگن خاصره؛ تهیگاه.۴. مثانه.
ابراهیم بن عبداﷲبن قیسلغتنامه دهخداابراهیم بن عبداﷲبن قیس . [ اِ م ِ ن ِ ع َ دِل ْ لا هَِ ن ِ ق َ ] (اِخ ) پدرش عبداﷲ بکنیت ابوموسی اشعری مشهور است . ابراهیم در عهد پیغمبر صلی اﷲعلیه وآله متولد ش
ابراهیم بن عبداﷲ سعدیلغتنامه دهخداابراهیم بن عبداﷲسعدی . [ اِ م ِ ن ِ ع َ دِل ْ لا هَِ س َ ] (اِخ ) از علما و محدثین نیشابور و در روایت موثق بوده است .
مصنعةلغتنامه دهخدامصنعة. [ م َ ن َ / ن ُ ع َ ] (ع اِ) آبگاه . (یادداشت مؤلف ). جای گرد آمدن آب باران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آب انبار. مصنع. (منتهی الارب ). آبگیر. ج ،م
حقولغتنامه دهخداحقو.[ ح َق ْوْ ] (ع مص ) زدن بر تهیگاه . || دردمند شدن از تهیگاه . رسیدن چیزی به پهلو. || درد گرفتن شکم از خوردن گوشت . || (اِ) آبگاه . تهیگاه ، و آن دو باشد. ق
حقوانلغتنامه دهخداحقوان . [ ح َق ْ ] (ع اِ) تثنیه ٔ حقو. دو تهیگاه . دو آبگاه . (منتهی الارب ). رجوع به حقو شود.