آبادیگویش اصفهانی تکیه ای: âbâdi / deh طاری: deh طامه ای: âbâdi طرقی: âbâdi / dah کشه ای: âbâdi نطنزی: âbâdi / deh
آبادیلغتنامه دهخداآبادی . (حامص ) (از پهلوی آواتی ، عمران . سعادت ) عمارت . عمران . برابر ویرانی : آبادی میخانه ز ویرانی ماست جمعیت کفر از پریشانی ماست . خیام . || (اِ) جای آباد
عبادیلغتنامه دهخداعبادی . [ ع ُ ] (ص نسبی ) نسبت است به عبادبن ضبیعةبن قیس بن ثعلبةبن عکابةبن صعب بن علی بن بکر. رجوع به عبداﷲبن محمد العبادی شود. (از اللباب ج 2 ص 110).
عبادیلغتنامه دهخداعبادی . [ ع ُ ] (ص نسبی ) نسبت است به عبادبن صامت . (از اللباب ج 2 ص 110). رجوع به ابواسحاق ابراهیم بن حرث بن مصعب بن ولیدبن عبادةبن صامت عبادی بغدادی شود.
عبادیلغتنامه دهخداعبادی . [ ع َب ْ با ] (اِخ ) امیر ابومنصور مظفربن ابی الحسین عبادی فرزند ابوالحسن اردشیر. یکی از واعظان مشهور و دارای بلاغت کلام و فصاحت بیان بود و احادیث بسیار
عبادیلغتنامه دهخداعبادی . [ ع َب ْ با ] (اِخ ) سلیمان بن ابوصالح مولای حصین بن عبدالرحمان تجیبی عبادی است . (از اللباب ).
عبادیلغتنامه دهخداعبادی . [ ع َب ْ با ] (اِخ ) محمدبن احمدبن محمدبن محمدبن عبداﷲبن عبادی الهروی ملقب به قاضی ابوعاصم وی از پیشوایان و مفتیان صاحب نظر بود فقه را در هرات نزد قاضی