چس خورلغتنامه دهخداچس خور. [ چ ُ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) آدم خیلی بخیل . (فرهنگ نظام ). کنایه از شخص ممسک و بخیل . لئیم . سخت ممسک .خسیس . آنکس که نه خود از آنچه دارد بهره برگیر
همین امشب باید خودم را به شهر برسانم، برای این که برادرم را ببینم(اش).گویش اصفهانی تکیه ای: hamin emšev agi xom be šahr berasnun, tâ dadim bevinun. طاری: hamin amšev afdâ xom berasnun be šahr, tâ berayem beynun. طامه ای: hamin amšev peɹe xom b
کفشهایت را هرچه زودتر بپوش، تا برویم و او را پیدا(یش) کنیم.گویش اصفهانی تکیه ای: kawšed zütar darpuš tâ bešima nu(n) peydâ kerima. طاری: kawšhâd zü pâd ke, tâ bešim-o be-š-vüzim. طامه ای: kabšed zu vepuš, tâ bošim nu di-ye kerim. طر
تمامدیکشنری فارسی به انگلیسیall, complete, down , downright, entire, even, every, expiration, full , round, solid, lion's share, livelong, through, up , whole, out, over, perfect, througho