چهارترکلغتنامه دهخداچهارترک . [ چ َ / چ ِ ت َ ] (ص مرکب )صفت کلاه یا خیمه ای که دارای چهاربخش باشد. یا از چهاربخش ساخته شده باشد. || در اصطلاح بنایی نوعی سقف گنبدی شکل را گویند. رج
چهارترکیبلغتنامه دهخداچهارترکیب . [ چ َ / چ ِ ت َ ] (اِمرکب ) چهارگوهر. چهارعنصر. رجوع به چارترکیب شود.