چاشتگهلغتنامه دهخداچاشتگه . [ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) هنگام چاشت . زمان چاشت . وقت چاشت . چاشتگاه . چاشتگاهان . چاشتگاهی : با سماع چنگ باش از چاشتگه تا آنزمانک بر فلک پیدا شود پروین چ
اشتوهلغتنامه دهخدااشتوه . [ اُ ] (اِ) گیاه خارداری تلخ که شتر برغبت خورد و اشتوره نیز گویند. (ناظم الاطباء).
کتابنگاشت جهانیuniversal bibliographyواژههای مصوب فرهنگستانکتابنگاشتی حاوی کتابهای منتشرشده در جهان
نگاشت هماستنادیco-citation mapواژههای مصوب فرهنگستاننگاشتی برپایۀ فراوانی استناددهی همزمان یک مستند خاص به دو مستند دیگر که میزان ارتباط مفهومی آن دو مستند را به یکدیگر نشان میدهد
نگاشت همانیidentity mappingواژههای مصوب فرهنگستاننگاشتی از یک مجموعه به خودش که هر عضو مجموعه را به خودش مینگارد
نگاشت همجای پوچnull-homotopic mapواژههای مصوب فرهنگستاننگاشت پیوستهای که با یک نگاشت ثابت همجا باشد
پرستوگویش خلخالاَسکِستانی: hâjihâji دِروی: hâjihâji شالی: hâjihâji کَجَلی: parstu کَرنَقی: hâjihâji کَرینی: hâjihâji کُلوری: hâjihâji گیلَوانی: hâjihâji لِردی: hâjihâjij
حجامتگویش اصفهانی تکیه ای: haǰumat طاری: haǰumat طامه ای: haǰâmat طرقی: haǰimat کشه ای: haǰumat نطنزی: haǰumat
بگوگویش خلخالاَسکِستانی: bâj دِروی: b.âj(ən) شالی: b.âj(ən) کَجَلی: bâ.hâj کَرنَقی: bâj کَرینی: bâj کُلوری: bâj(ən) گیلَوانی: bâj لِردی: bâj