جفاپیشهلغتنامه دهخداجفاپیشه . [ ج َ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) جافی . که جفا پیشه دارد. که کار او جفاست . جفاکار.ظالم و ستمکار. (برهان ). ستمگر. (ناظم الاطباء). آن که پیشه ٔ او ظلم و ست
جفاپیشگیلغتنامه دهخداجفاپیشگی . [ ج َ ش َ / ش ِ ] (حامص مرکب ) کار جفاپیشه . عمل جفاپیشه . عمل جفاکار. جفاکاری . جفاپیشه بودن . ستم و ظلم را پیشه ٔ خود ساختن . رجوع به جفاپیشه و ظلم
فاپیشفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. به‌پیش.۲. (اسم مصدر) پیشواز. فاپیش رفتن: (مصدر لازم) [قدیمی] پیش رفتن: ◻︎ شه به‌جای حاجبزان فاپیش رفت / پیش آن مهمان غیب خویش رفت (مولوی: ۳۷).