جخدبلغتنامه دهخداجخدب . [ ج ُ دَ ] (ع ص ، اِ) شیر بیشه . (ناظم الاطباء). جُخادِب در تمام معانی . (ازمنتهی الارب ). رجوع به جُخادِب و مترادفات آن شود.
جخدبلغتنامه دهخداجخدب . [ ج ُ دُ ] (ع ص ، اِ) جُخادِب در تمام معانی . (از منتهی الارب ). رجوع به این کلمه و مترادفات آن شود.
خدبلغتنامه دهخداخدب . [ خ َ ] (ع مص ) شمشیر زدن و شکافتن پوست و گوشت را نه استخوان . (از منتهی الارب ). خدبه ؛ شق جلده و لحمه . (معجم الوسیط). شکافتن پوست با گوشت . (تاج المصاد
خدبلغتنامه دهخداخدب . [ خ َ دَ ] (ع مص ) دراز شدن و وسیع شدن . یقال : خدبت الضربة و الطعنة؛ وسیع شد جای ضربة و طعنه . || وسیع شدن و گشادن خفتان . (از معجم الوسیط). || دراز شدن
خدبلغتنامه دهخداخدب . [ خ َ دِ ] (ع ص ) احمق . (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). || شتابکار. (از منتهی الارب ). || دراز. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || برنده . (از
خدبلغتنامه دهخداخدب . [ خ ِ دَ ب ب ] (ع ص ) مرد پیر و بزرگ . (از ناظم الاطباء) (از معجم الوسیط) (از متن اللغة). || ستبر از شترمرغ و غیر آن . (منتهی الارب ) (ازمتن اللغة). شتر ق
خدبلغتنامه دهخداخدب . [خ َ دَ ] (ع اِمص ) درازی . (از متن اللغة) (از ناظم الاطباء). یقال : فی لسانه خدب . || گولی . (ناظم الاطباء). || (اِ) هودج . (متن اللغة).