جادللغتنامه دهخداجادل . [ دِ ] (ع ص ) بچه آهو و جز آن قوت گرفته و برفتارآمده . (منتهی الارب ). || غلام جادل ؛ کودک سخت و باقوت گشته . (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، جَوادِل . (م
ادللغتنامه دهخداادل . [ اِ ] (ع اِ) دردِگردن . حِدْل . گردن درد. || هرچه که بدان گرانبار روند. || (ص ) شیر خفته و ترش شده .
ادللغتنامه دهخداادل . [ اِ دِ ] (اِخ ) نام مردی از مردم هلند که بار اول در سال 1619م . قسمتی از سواحل غربی استرالیا را کشف کرد و در قدیم ناحیت مکشوفه ٔ او را بنام او ادل میخوان
ادللغتنامه دهخداادل . [ اَ ] (ع مص ) افتادن پوست ریش خشک [ خشک ریشه ] و به شدن ریش . || جنبانیدن شیر تا دوغ شود. || گرانبار رفتن بچیزی .
ادللغتنامه دهخداادل . [ اَ دَل ل ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از دلالت . دلیلتر و رهنماتر. (غیاث اللغات ). دال تر. راه نماینده تر. رساتر در دلالت .- امثال :ادل ّ من حُنَیْف الحناتم