جلعابلغتنامه دهخداجلعاب . [ ج َ ] (ع ص ) دراز. (منتهی الارب ): کان سعدبن معاذ رجلا جلعاباً. (منتهی الارب ).
لعابلغتنامه دهخدالعاب . [ ل ُ ] (ع اِ) آب دهن که روان باشد. یقال : تکلم حتی سال لعابه . بفج . برغ . (منتهی الارب ). خیو. خدو. ریق . بزاق . بصاق . غلیز. آب دهان را لعاب گویند. (ذ