جوخهفرهنگ انتشارات معین(جُ خِ) [ تر. ] (اِ.) 1 - فوج ، گروه . 2 - کوچک‌ترین واحد نظامی که تعداد افراد آن بیش از هشت نفر است .
جوخهلغتنامه دهخداجوخه . [ خ َ / خ ِ ] (اِ) فوج . گروه مردم . || کوچک‌ترین واحد نظامی که تعداد افراد آن بالغ بر 6 تن است . (از فرهنگ فارسی معین ).
چخهلغتنامه دهخداچخه . [ چ ِ خ َ / خ ِ ] (صوت ) صوتی برای راندن سگ . کلمه ای که در موقع راندن ودور کردن سگ بر زبان آرند. در تداول روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه ؛ لفظ
چوخهلغتنامه دهخداچوخه . [ خ َ / خ ِ ] (اِ) چوخا، جامه ٔ پشمین . || جامه پشمینی که نصارا پوشند : مولو مثال دم چو برآرد بلال صبح من نیز سر ز چوخه خارا برآورم . خاقانی .رجوع به چوخ
خهلغتنامه دهخداخه . [ خ َه ْ ] (صوت ) خوش . خوشا. زه . به . کلمه ٔ تحسین است . (از برهان ) زه . بخ . بخ بخ . به به . آفرین . (یادداشت مؤلف ) : شاعران را خه و احسنت مدیح رودکی