جوبهلغتنامه دهخداجوبه . [ ب َ / ب ِ ] (اِ) جایی و مقامی را گویند در شهر که اسباب و امتعه و غله و آنچه از اطراف و جوانب از جهت فروختن آورند آنجا فروخته شود. (برهان ) (آنندراج ).
جوبهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. میدان.۲. جایی از شهر که آنچه خواربار از خارج می‌آورند در آنجا به فروش می‌رسد.
بهلغتنامه دهخدابه . [ ب َ ه ه ](ع مص ) خداوند مرتبه و جاه شدن ، نزدیک سلطان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
بهلغتنامه دهخدابه . [ ب َه ْ ] (صوت ) وه . په . کلمه ٔ تحسین که در تعریف و تمجید استعمال شود.خوشا. خرّما. (فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء).به به . بخ . به . زه . احسنت .
بهلغتنامه دهخدابه . [ ب ِه ْ ] (اِ) نام میوه ای است مشهور. (برهان ). نام میوه ای است مشهور که آنرا بهی نیز گویند. (آنندراج ) (انجمن آرا). درختی است از تیره ٔ گل سرخیان ، جزو د
به گولغتنامه دهخدابه گو.[ ب ِه ْ ] (نف مرکب ) خوش سخن . نیکوگفتار : خردمند به گو ندارد رواخرد دور کردن ز بهر هوا.فردوسی .
بهجلغتنامه دهخدابهج . [ ب َ ] (ع مص ) بهجة. شادمان گردیدن و مسرور شدن . (ناظم الاطباء). شادمانه شدن . (آنندراج ) (منتهی الارب ). شاد شدن . (ترجمان القرآن ) (تاج المصادر بیهقی )
فیچیدنگویش بختیاری1. پریدن از خواب ez xow fičid>:از خواب پرید> ؛ 2. پاشیدن، بیرون پاشیدن مایع از ظرف به هنگام جوشیدن.