وابصةلغتنامه دهخداوابصة. [ ب ِ ص َ ] (ع اِ) آتش . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || و یقال انه لوابصة سمعِ؛ یعنی وی استواردارنده است هر چیز را که بشنود. (منتهی الارب ). || الوابصة؛ ا
ابوصلغتنامه دهخداابوص . [ اَ ] (ع ص ) اسب بانشاطبسیار سبقت کننده . (منتهی الارب ). اسب دونده ٔ شادان .
ابوصوابلغتنامه دهخداابوصواب . [ اَ ص َ ] (اِخ ) ظاهراً محتشمی از بزرگان موسیقی بوده است ، معاصر عماره ٔ شاعر مروزی و عماره در حق او گوید:با چنگ سغدیانه و با بالغ و کتاب آمد بخان چا