گسارلغتنامه دهخداگسار. [ گ ُ ] (نف ) گذار باشد که از گذاشتن و امر به گذاشتن هم هست ، یعنی بگذار. (برهان ). رجوع به گساردن شود. || خورنده . خورنده ٔ غم و خورنده ٔ شراب نیز هست .(
گسارفرهنگ انتشارات معین(گُ) (پس .) پسوندی است که در ترکیب با بعضی واژه ها معنای خورنده می دهد. مانند: غم گسار، می گسار.
گسارفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. = گساردن۲. گسارنده (در ترکیب با کلمه دیگر): باده‌گسار، می‌گسار، غم‌گسار، اندوه‌گسار.