گسگرلغتنامه دهخداگسگر. [ گ َ گ َ ] (اِخ ) در شمال غربی رشت و از شمال محدود است به طالش دولاب ، از مشرق به مرداب ، از جنوب به فومن و از مغرب بماسال و شاندرمن . طول آن 12 و عرض آن
سورفرهنگ نام‌ها(تلفظ: sur) (در گیاهی) درختی همیشه سبز از خانواده‌ی سرو با برگ‌های سوزنی ، پوست قرمز و تنه‌ی خمره‌ای شکل ؛ (اسم مصدر) خوشی و شادمانی ، سُرور. ]این واژه با کلمه
کفشهایت را هرچه زودتر بپوش، تا برویم و او را پیدا(یش) کنیم.گویش اصفهانی تکیه ای: kawšed zütar darpuš tâ bešima nu(n) peydâ kerima. طاری: kawšhâd zü pâd ke, tâ bešim-o be-š-vüzim. طامه ای: kabšed zu vepuš, tâ bošim nu di-ye kerim. طر
همین امشب باید خودم را به شهر برسانم، برای این که برادرم را ببینم(اش).گویش اصفهانی تکیه ای: hamin emšev agi xom be šahr berasnun, tâ dadim bevinun. طاری: hamin amšev afdâ xom berasnun be šahr, tâ berayem beynun. طامه ای: hamin amšev peɹe xom b
دیده استگویش خلخالاَسکِستانی: vindaš دِروی: vinda.š شالی: vinda.še کَجَلی: vind.a.š.e کَرنَقی: vinda.še/â کَرینی: vinda.še/â کُلوری: vinda.šə گیلَوانی: vinda.še لِردی: vinda.šə