گانهلغتنامه دهخداگانه . [ ن َ /ن ِ ] (پسوند) مزید مؤخر «آن » که در پارسی باستان «آنه » بوده پس از اینکه بشکل آوایی «آنه » (در پهلوی «آنک ») درآمده ، مزید مؤخربی قاعده ٔ «گانه
گانهفرهنگ انتشارات معین(نِ) [ په . ] به آخر عدد ملحق شود و افادة نسبت و تکرار کند: دوگانه ، سه گانه .
چانهگویش اصفهانی تکیه ای: čuna / zenaqdun طاری: čuna طامه ای: zanaqdân طرقی: azna کشه ای: zenaqdun نطنزی: čuna / zenaxdun
جانهلغتنامه دهخداجانه . [ ن َ / ن ِ] (اِ) روح حیوانی . (برهان ) (آنندراج ). و بمعنی جان است بزیادت ها. (آنندراج ) (غیاث اللغات ). رجوع به جان شود. || سلاح جنگ . (برهان ) (آنندرا