گاوچهرلغتنامه دهخداگاوچهر. [ چ ِ ] (ص مرکب ) آنچه صورت گاو دارد. || گاوپیکر که گرز فریدون باشد و آن را بهیأت سر گاومیش از آهن ساخته بودند. (برهان ) : سرش را بدین گرزه ٔ گاوچهربکو
اوهرلغتنامه دهخدااوهر. [ اَ هََ ] (اِخ ) ظاهراً صورت کهن اهر است . صاحب حدودالعالم پس از شرح زنگان گوید: اوهر شهرکی است به بر کوه نهاده و با آبهای بسیار جایی بسیارکشت . (حدود ال
اجهرلغتنامه دهخدااجهر. [ اَ هََ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی ازجهر. || (ص ) آنکه در آفتاب چیزی نبیند. روزکور. (تاج المصادر). || مرد دیداری تمام خلقت . || اسب که غره ٔ وی همه روی وی را
اجهرهلغتنامه دهخدااجهره . [ اَ هََ رَ/رِ ] (اِ) بوته ٔ پرخاری باشد که چون بجامه رسدبچسبد و بدشواری از آن جدا شود و بهندی آن را خنچره (چتحره ) گویند. (برهان قاطع) (جهانگیری ) (شعو
گرزه ٔ گاوچهرلغتنامه دهخداگرزه ٔ گاوچهر. [ گ ُ زَ / زِی ِ چ ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گرزه ٔ گاوپیکر است که گرز فریدون باشد. (جهانگیری ) (برهان ) : همیگشت [ اسفندیار ] بر سان گردان سپه
گرز گاوچهرلغتنامه دهخداگرز گاوچهر. [ گ ُ زِ چ ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گرزی که هیأت آن بشکل گاو باشد:شود شیران میدان را ز گرزگاوچهر اوسواد چشم در کله چو سنگ سرمه در هاون .سیف اسفر