گورگهلغتنامه دهخداگورگه . [ گ َ وُ گ َ / گ ِ ] (مغولی ، اِ) به مغولی کوس و طبل باشد. و آن را گورگا نیز گویند. (از آنندراج ) : سپه کار پیکار برساختندگورگه زده سورن انداختند. شرف ا
گورگهلغتنامه دهخداگورگه . [ گ َ وُ گ َ / گ ِ ] (مغولی ، اِ) گبرگه . این کلمه بر وزن فسرده تلفظ می شود. در سنوات اخیر خاصه در تهران به جای میل زورخانه مصطلح شده ، درصورتی که گورگه
گورگهلغتنامه دهخداگورگه . [ گُرْ گ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان گورک بخش حومه ٔ شهرستان مهاباد واقع در 50 هزارگزی جنوب خاوری مهاباد و14500 گزی خاور شوسه ٔ مهاباد به سردشت . کوهست
گورگهلغتنامه دهخداگورگه .[ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) محل گورخر. گورگاه : کفل گرد کردند گوران دشت مگر شیر از این گورگه درگذشت . نظامی .بر گرد حظیره خانه کردندزآن گورگه آشیانه کردند.نظام
بسته شدنگویش خلخالاَسکِستانی: da.vast.e دِروی: da.v.end.is.en شالی: da.vand.isan کَجَلی: b.and.ist.an کَرنَقی: dəvassa b.an کَرینی: arabiy.an کُلوری: davandis.an گیلَوانی: davand
ویرگویش بختیاری1. یاد، خاطره؛ 2. در اختیار داشتن ez virom raft>:فراموش کردم؛ dassom be virom nid دستم در اختیارم نیست> .