خلخلغتنامه دهخداخلخ . [ خ َل ْ ل ُ ] (اِخ ) شهر بزرگی است در خطای که مشک خوب از آنجا آورند و خوبان را بدانجا نسبت کنند چه مردمان آنجا در جمال و حسن ضرب المثل اند. (ناظم الاطباء
خرگاه خلخلغتنامه دهخداخرگاه خلخ . [ خ َ هَِ خ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان . (یادداشت بخط مؤلف ) : چو خاتون یغما بخلخال زرز خرگاه خلخ او برآورد سر.نظامی .
خرگاه خلخلغتنامه دهخداخرگاه خلخ . [ خ َ هَِ خ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان . (یادداشت بخط مؤلف ) : چو خاتون یغما بخلخال زرز خرگاه خلخ او برآورد سر.نظامی .
خلخال زرلغتنامه دهخداخلخال زر. [ خ َ ل ِ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پای برنجن . (آنندراج ). || کنایه از آفتاب عالمتاب . (آنندراج ) : چو خاتون یغما بخلخال زرز خرگاه خلخ برآورد سر.
خلخانیلغتنامه دهخداخلخانی . [ خ َل ْ ل ُ ](ص نسبی ) منسوب به خلخ . کنایه از صورت : سرای تو پرسرو و پر ماه و پر گل ز یغمایی و چینی و خلخانی .فرخی .
خلخستانلغتنامه دهخداخلخستان . [ خ َل ْ ل ُ خ ِ ] (اِخ ) ناحیه ٔ خلخ . نام دیگر خلخ : به اطراف خلخستان برگذربکش هرکه یابی به کین پدر.فردوسی .
خلخیلغتنامه دهخداخلخی . [خ َل ْ ل ُ ] (ص نسبی ) مردم منسوب به خلخ : خلخیان خواهی جماش چمش گردسرین خواهی وبارک میان . رودکی .جدا کردازو خلخی صدهزارجهان آزموده نبرده سوار.فردوسی .