هدلغتنامه دهخداهد. [ هََدد / هَِدد ] (ع ص ) مرد سست و ضعیف . (منتهی الارب ). ج ، هِدّون . (از اقرب الموارد).
هدلغتنامه دهخداهد. [ هََ دد ] (ع ص ، اِ) مرد گرامی نژاد و جوانمرد. (منتهی الارب ). مرد کریم . (اقرب الموارد). || بانگ شتر. (منتهی الارب ). بانگ غلیظ. (اقرب الموارد). || آواز س
هدلغتنامه دهخداهد. [ هََدْ دِ ] (ع اِ صوت ) کلمه ای است که وقت آب خوردن خر گویند. (منتهی الارب ). هنگام آب نوشیدن حمار برای اغراء و ترغیب گویند. (از اقرب الموارد).
ابوالهداجلغتنامه دهخداابوالهداج . [ اَ بُل ْ هََدْ دا ] (اِخ ) محدث است . او از ابن المسیب و از او حرملة روایت کرده است .
نبیه الدینلغتنامه دهخدانبیه الدین . [ ن َ هُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن سعید المهدی مراکشی . رجوع به محمدبن سعید شود.
مهدبلغتنامه دهخدامهدب . [ م ُ هََ دْ دَ ] (ع ص )دمقس مهدب ؛ دیبای پرزه دار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). دیبای دارای هداب (پرزه ). (از اقرب الموارد).
