نیفلغتنامه دهخدانیف . [ ن َی ْ ی ِ / ن َ ] (ع اِ) زیادة. (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد) (متن اللغة). فضل . (منتهی الارب ) (متن اللغة). || افزونی و زیادت چیزی . یقال : عشرة و نیف
نیفلغتنامه دهخدانیف . [ ن َی ْ ی ِ / ن َ ] (ع اِ) زیادة. (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد) (متن اللغة). فضل . (منتهی الارب ) (متن اللغة). || افزونی و زیادت چیزی . یقال : عشرة و نیف
اسماعیللغتنامه دهخدااسماعیل . [ اِ ] (اِخ ) اصل آن اسمئیل و بمعنی اژدهاست . شهریست در خطه ٔ بسارابیا، در انتهای جنوب غربی روسیه ، در 190هزارگزی جنوب کیشه نیف ، بساحل شمالی ترین امت
اخلوقهلغتنامه دهخدااخلوقه . [ اُ ق َ ] (ع اِ) دروغ . کذب . جعل . یقول الحافظ ابومحمدبن حزم الظاهری فی کتاب نقطالعروس :اخلوقة لم یقع فی الدهر مثلها فانه ظهر رجل یقال له خلف الحصری
حاجزلغتنامه دهخداحاجز. [ ج ِ ] (اِخ ) ظاهراً تنگه ٔ جبل الطارق : «قال الحجاری فی موضع من کتابه ان طول الاندلس من الحاجز الی اشبونة الف میل و نیَّف ». ثم قال بعد کلام و مسافة الح
مؤمنیةلغتنامه دهخدامؤمنیة. [ م ُءْ م ِ نی ی َ ] (ص نسبی ، اِ) نوعی سکه ٔ طلا و گویا منسوب به بنی عبدالمؤمن بوده است . (از یادداشت مؤلف ) : فمنهم من الخمسة دنانیر مصریة فی الشهر