ببسلغتنامه دهخداببس . [ ب َ ب ُ ] (اِخ ) ببس الرومی الاسکندرانی . از مشاهیر ریاضی دانان اسکندریه بود که در اواخر قرن چهارم میلادی زندگی میکرد. از آثار او کتاب جوامع ریاضی است ک
ببساوشلغتنامه دهخداببساوش . [ ب ِ وِ ] (اِمص ) لمس . لامسه . ببسائی . بساوش . پرواس . پرماس . مجش : اما تن به ببساوش اندام نرم از درشت و گرم از سرد بازداند. (کشف المحجوب ).
ببساویدنلغتنامه دهخداببساویدن . [ ب ِ دَ ] (مص ) تماس کردن . ببساوش : آب و روغن که اندر جام کنی با یکدیگر نیامیزد ولکن ببساوند بر سطح میان ایشان . (از التفهیم بیرونی ).
ببسودنلغتنامه دهخداببسودن . [ ب ِ دَ ] (مص ) بسودن . دست زدن . لمس کردن . دست مالیدن . بپسودن . (ناظم الاطباء). تماس کردن : کمندی بدان کنگره در ببست گره زد برو چند و ببسود دست . ف
ببسودهلغتنامه دهخداببسوده . [ ب ِ دَ / دِ ] (ن مف ) دست زده . لمس کرده . دست مالیده . مس نموده . || سوراخ کرده . (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ).
ببساوشلغتنامه دهخداببساوش . [ ب ِ وِ ] (اِمص ) لمس . لامسه . ببسائی . بساوش . پرواس . پرماس . مجش : اما تن به ببساوش اندام نرم از درشت و گرم از سرد بازداند. (کشف المحجوب ).
ببساویدنلغتنامه دهخداببساویدن . [ ب ِ دَ ] (مص ) تماس کردن . ببساوش : آب و روغن که اندر جام کنی با یکدیگر نیامیزد ولکن ببساوند بر سطح میان ایشان . (از التفهیم بیرونی ).
