فلاخنلغتنامه دهخدافلاخن . [ ف َ خ َ ] (اِ) فلاخان . فلخم . فلخمان . فلخمه . فلماخن . پلخم . پلخمان . آلت سنگ اندازی که از رسن دوتاه - پشمی یا ابریشمی - سازند و بدان سنگ اندازند.
فلاخنفرهنگ انتشارات معین(فَ خَ) (اِ.) = فلاخان : قلاب سنگ ، ابزاری برای پرتاب کردن سنگ و آن رشته ای بوده که آن را از نخ یا ابریشم می بافتند، فلخم و فلخمه و فلماخن و فلخمان نیز گفته اند
فلاخنفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهآلتی ساخته‌شده از دو ریسمان که با آن سنگ پرتاب می‌کردند؛ دستاسنگ؛ دست‌سنگ؛ قلابسنگ؛ قلاسنگ؛ قلباسنگ؛ قلماسنگ؛ کلاسنگ؛ کلماسنگ؛ فلاسنگ: ◻︎ گر کس بودی که زی توام
فلاخن (قلابسنگ)گویش خلخالاَسکِستانی: kalasang دِروی: kalasang کَجَلی: manjanex کَرینی: kalasang کُلوری: kalasang لِردی: kala sang
فلاخن (قلابسنگ)گویش کرمانشاهکلهری: qal̆mâseŋ گورانی: qal̆mâseŋ سنجابی: qal̆mâseŋ کولیایی: qal̆mâseŋ زنگنه‌ای: qal̆mâseŋ جلالوندی: qal̆mâseŋ زوله‌ای: qal̆mâseŋ کاکاوندی: qal̆mâseŋ هوزمانوند
سنگ فلاخنلغتنامه دهخداسنگ فلاخن . [ س َ گ ِ ف َ خ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سنگی که در فلاخن گذاشته درهوا اندازند و این عمل اکثر برای پرواز جانورانی است که بر درختان بارور نشیند.