شیرونهلغتنامه دهخداشیرونه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) سعفه وجوششی که بر اندام و روی کودکان برآید. (ناظم الاطباء) (از برهان ) (از آنندراج ). به معنی شیرینک است . (فرهنگ جهانگیری ). شیرینه
شیرانهلغتنامه دهخداشیرانه . [ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) مانند شیر. چون شیر. بسان شیر. با شجاعت و بیباکی چون شیر : ور بخرگه بگذرد بیگانه روحمله بیند از سگان شیرانه او. مولوی .
شیرینهلغتنامه دهخداشیرینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) شیرینک و جوشی که در اندام و روی کودکان بهم رسد. (از برهان ) (از آنندراج ) (از انجمن آرا) (ناظم الاطباء). سعفه . سعفه ٔ رطبه .
شیرانهلغتنامه دهخداشیرانه . [ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) مانند شیر. چون شیر. بسان شیر. با شجاعت و بیباکی چون شیر : ور بخرگه بگذرد بیگانه روحمله بیند از سگان شیرانه او. مولوی .
شیرانهلغتنامه دهخداشیرانه . [ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) منسوب به شیر خوراکی . || (اِ) چوبی که بدان دوغ را برانند تا مسکه برآید. (ناظم الاطباء). || ریحان است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
شیرزنهلغتنامه دهخداشیرزنه . [ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) چوبی که بدان ماست را می شورانند تا مسکه آرد. (ناظم الاطباء). || خمره ٔ کره گیری . (فرهنگ فارسی معین ).
شیروانهلغتنامه دهخداشیروانه . [ شیرْ ن َ ] (اِخ ) دهی است از بخش کامیاران شهرستان سنندج . سکنه ٔ آن 391 تن . آب آن از چشمه و رودخانه . راه آن ماشین رو است . (از فرهنگ جغرافیائی ایر
