پیازلغتنامه دهخداپیاز. (اِ) سوخ . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). بَصل . دوفص . بصلة. (منتهی الارب ). عنبرة القدر. (منتهی الارب ). گیاهی خوردنی که حصه ٔ داخل زمینی آن مدور یا شبی
پیاز موشلغتنامه دهخداپیاز موش . [ زِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گیاهی است دوائی . عنصل . (منتهی الارب ). پیاز دشتی . پیاز صحرائی . اسقیل . (برهان ). قردمانا. (برهان ). بیخی که بتازی
پیاز مویلغتنامه دهخداپیاز موی . [ زِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بن موی در پوست تن که موی بر آن استوار است . کونه ٔ موی در پوست تن . بیخ مو. اصل الشعر . پیازک .
پیاز دشتیلغتنامه دهخداپیاز دشتی . [ زِ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) پیاز موش . عُنصُل . عُنصَل . عُنصَلاء. عُنصُلاء. (منتهی الارب ). پیاز صحرائی . بصل الفار. اسقال . (منتهی الارب ).