ستاره دنباله دارفرهنگ انتشارات معین( ~دُ لِ) (اِمر.) جرمی ابر مانند با هسته ای نورانی که مداری متغیر به دور خورشید دارد و هنگامی که مدارش از نزدیک خورشید می گذرد دنباله ای درخشان از خود آشکار می
ستارۀ دنبالهدارcometواژه‌های مصوب فرهنگستانجسمی از یخ و غبار در حال گردش به دور خورشید که وقتی به نزدیک خورشید میرسد، بخشی از آن بخار میشود و دُم بلندی به دنبال هستۀ آن در فضا کشیده میشود متـ . دنباله
ستارهگویش اصفهانی تکیه ای: setâra طاری: üssâra طامه ای: essâra طرقی: ösâra کشه ای: össâra نطنزی: setâra
ستارهلغتنامه دهخداستاره . [ س ِ رَ / رِ ] (اِ) اوستا «ستار» ، پهلوی «ستارک « » نیبرگ 207»، هندی باستان «ستر» ، ارمنی «استی » ، کردی «ایستیرک » ، افغانی «ستورایی » و «ستارغا» (چشم
