چکنلغتنامه دهخداچکن . [ چ َ / چ ِ ک َ / ک ِ ] (ترکی ، اِ) نوعی از کشیده و زرکش دوزی و بخیه دوزی باشد. (برهان ).نوعی از کشیده بود. (جهانگیری ). نوعی از کشیده و زرکش دوزی . (انجم
چکنلغتنامه دهخداچکن . [ چ َ ک َ ] (اِ) در لهجه ٔ قزوینی ، به معنی ذقن و زنخ و زنخدان است . چک و چانه ، در تداول اهالی قزوین . و رجوع به چک شود.
چکن دوزلغتنامه دهخداچکن دوز. [ چ َ / چ ِ ک ِ / ک َ ] (نف مرکب ) چکن دوزنده و کسی که چکن دوزی میکند. (از ناظم الاطباء). آنکس که زرکش دوزی و بخیه دوزی کند. کسی که بر پارچه وجامه و قب
چکن دوزیلغتنامه دهخداچکن دوزی . [ چ َ / چ ِ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) جامه و قبایی را که چکن دوخته باشند. (از برهان ذیل چکن ). آن پارچه را که چکن دارد خوانند. (از انجمن آرا ذیل چکن )
چکنه بالالغتنامه دهخداچکنه بالا. [ چ َ ن َ ] (اِخ ) مرکز بخش سرولایت شهرستان نیشابور که در 90 هزارگزی شمال باختری نیشابور بر سر راه شوسه ٔ عمومی سبزوار به مشهد و قوچان واقع است . این
چکنامهلغتنامه دهخداچکنامه . [ چ َ / چ ِ م َ /م ِ ] (اِ مرکب ) قباله ٔ اراضی و فهرستی که دارای حدود و اراضی است و فرمان ملکیت املاک خالصه ٔ دیوان که به کسی داده شود. (ناظم الاطباء)
