چهسارلغتنامه دهخداچهسار. [ چ َ ] (اِ مرکب ) چاهسار. سر چاه . لب چاه . دهانه ٔ چاه : زچهسار زنجیر آویخته همه زر و با گوهر آمیخته .اسدی .
چوبسایلغتنامه دهخداچوبسای . (نف مرکب ) ساینده ٔ چوب . که چوب ساید. || (اِ مرکب ) سوهان . (مهذب الاسماء). سفن . مسفن . (ملخص اللغات حسن خطیب ). (در اصطلاح نجاران ) سوهانی خشن که در
