شوغهلغتنامه دهخداشوغه . [ غ َ / غ ِ ] (اِ) پینه و آبله ای باشد که از بسیاری کار کردن بر دست و بدن آدمی و حیوانات دیگر به هم رسد. (برهان ) (آنندراج ). سطبری ازکار کردن یا از رفتن
کپره بستنلغتنامه دهخداکپره بستن . [ ک َ پ َ رَ / رِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) شوخ گرفتن روی زخم و پوست دست و مانند آن . شوخگین شدن . کوره بستن . پینه بستن . شوغه بستن . کبره بستن . رجوع ب
کپرهلغتنامه دهخداکپره . [ ک َ پ َ رَ / رِ ] (اِ) کفک . کپک . کره . کلاش . (یادداشت مؤلف ). || شوخ برهم نشسته . (یادداشت مؤلف ).چرکی که روی اشیاء بندد. (فرهنگ فارسی معین ). کور
شقهلغتنامه دهخداشقه . [ ش َ / ش ُ ق َ / ق ِ ] (اِ) به گمان من به ضم شین و فتح قاف است و فارسی است و صورتی از شوخ است . (یادداشت مؤلف ). پینه ٔ دست و پای آدمی که از کار کردن و