اوشاللغتنامه دهخدااوشال . [ اَ ] (اِ) تالاب و برکه و آب انبار و خزانه های آب در کوهها. (برهان ) (ناظم الاطباء) (هفت قلزم ). برکه و آب گیر. (انجمن آرا) (آنندراج ).
اوشاللغتنامه دهخدااوشال . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ وَشَل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به وشل شود.
ذات اوشاللغتنامه دهخداذات اوشال . [ ت ُ اَ ] (اِخ ) اوشال جمع وشل به معنی آب اندک است . و ذات اوشال نام موضعی است بر طریق شام . نصیب در مدیح سلیمان بن عبدالملک گوید : اقول لرکب صادری
ذات اوشاللغتنامه دهخداذات اوشال . [ ت ُ اَ ] (اِخ ) اوشال جمع وشل به معنی آب اندک است . و ذات اوشال نام موضعی است بر طریق شام . نصیب در مدیح سلیمان بن عبدالملک گوید : اقول لرکب صادری
اسودالحمیلغتنامه دهخدااسودالحمی . [ اَ وَ دُل ْ ح ِ ما ] (اِخ ) کوهی است در قول ابی عمیرة الجرمی :الا ما لعین لاتری اسودالحمی ولا جبل الاوشال الاّ استهلت .(معجم البلدان ).
ژیرلغتنامه دهخداژیر. (اِ) بمعنی آژیر است که آبگیر و تالاب و گوی باشد که آب باران و غیره در آن جمع شود. (برهان ). حوض . ژی . آبدان . شَمَر. آبگیر. برکه . غدیر. اوشال .
ژیلغتنامه دهخداژی . (اِ) آبگیر. آبدان . شَمَر. (لغت نامه ٔ اسدی ). جائی که آب در آن جمع شده باشد. (برهان ). غفچی . کوژی . تالاب . غدیر. اوشال . ژیر. آژیر. شاید این کلمه صورت د
وشللغتنامه دهخداوشل . [ وَ ش َ ] (ع اِ) آب اندک . (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد) (غیاث اللغات ). آب اندک که از کوزه یا سنگ زهَد و قطره هایش متوالی و متصل همدیگر نباشد، یا آب که