خَبْءَ

نهان -هر چيزي که در احاطه غير خود ، قرار گيرد ، بطوري که ديگر نشود ادراکش کرد(عبارت يخرج الخبء في السموات و الارض ، استعاره است ، گويا موجودات در پس پرده عدم و زير طبقات نيستي قرار داشتند و خدا آنها را يکي پس از ديگري از آنجا به عالم وجود درآورد . بنابر اين ، اين نامگذاري - که ايجاد و بيرون کردن از عدم را خبء ناميد - قريب به نامگذاري ديگري است و آن کلمه فطر است ، که در بسياري از آيات ، خلقت را فطر ، و خالق را فاطر ناميده است ، و فطر به معناي پاره کردن است ، گويا خداي تعالي عدم را پاره ميکند و موجودات را از شکم آن بيرون ميآورد . )