اشاعه‌گرایی

یکی از مکتب‌های نظری در انسان‌شناسی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم که در آن اشاعۀ پدیده‌های فرهنگی در پهنه‌های سرزمینی و در گسترۀ تاریخی مهم‌ترین شیوۀ انتقال و گسترش فرهنگ محسوب می‌شود