سیه بخت
لغتنامه دهخدا
سیه بخت . [ ی َه ْ ب َ ] (ص مرکب ) تیره بخت . بدبخت :
بدو گفت سهراب آزادگان
سیه بخت گودرز کشوادگان .
ز قسمت ازلی چهره ٔ سیه بختان
بشست و شوی نگردد سفید این مثل است .
بدو گفت سهراب آزادگان
سیه بخت گودرز کشوادگان .
ز قسمت ازلی چهره ٔ سیه بختان
بشست و شوی نگردد سفید این مثل است .