تشنه خوار
لغتنامه دهخدا
تشنه خوار. [ ت ِ ن َ / ن ِ خا / خُوا ] (نف مرکب ) که تشنگان را کشد. که تشنگان را در خود فروبرد. تشنه کش . بسیار سوزان :
خاصه در این بادیه ٔ دیوسار
دوزخ محرورکش تشنه خوار.
و رجوع به تشنه کش شود.
خاصه در این بادیه ٔ دیوسار
دوزخ محرورکش تشنه خوار.
و رجوع به تشنه کش شود.