آن
لغت‌نامه دهخدا
آن . (ع پسوند) َان . علامت تثنیه در حال رفع: اَبَوان . توأمان . شِعْرَیان . فرقدان . مَلَوان :
شده شِعْرَیانش چو دو چشم مجنون
شده فرقدانش چو دوخد لیلی .
چو پاسی از شب دیرنده بگذشت
برآمد شِعْرَیان از کوه موصل .
ای نیاموخته ادب زَ ابوان
ادب آموز زین پس از ملوان .
دروغ راست نمای است در ولایت شاه
ز عدل او بره با گرگ توامان گفتن .
زآنروی که روزی از فراقت
با سال تمام توأمانست .
شده شِعْرَیانش چو دو چشم مجنون
شده فرقدانش چو دوخد لیلی .
چو پاسی از شب دیرنده بگذشت
برآمد شِعْرَیان از کوه موصل .
ای نیاموخته ادب زَ ابوان
ادب آموز زین پس از ملوان .
دروغ راست نمای است در ولایت شاه
ز عدل او بره با گرگ توامان گفتن .
زآنروی که روزی از فراقت
با سال تمام توأمانست .