یونس

یونس . [ ن ُ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن محمدبن مغیث ، معروف به ابن صفار و مکنی به ابوالولید. قاضی اندلسی و از مردم قرطبه بود و به سال 338 هَ. ق . متولد شد و از متصوفان و دانشمندان حدیث است . در بطلیوس و حومه ٔ آن قضاوت داشت و از آن پس خطیب جامعالزهراء شد. هشام بن محمد مروانی خلیفه به سال 419 هَ . ق . او را در قرطبه مقام قضاوت و وزارت داد ولی سرانجام تنها به شغل قضا اکتفا کرد تا به سال 429 هَ. ق . درگذشت . تصنیفاتی دارد که از آن جمله است : 1- الموعب ، در شرح الموطاء. 2- فضائل المنقطعین الی اﷲ عز و جل . 3- التسلی عن الدنیا بتأمیل خیر الاَّخرة. 4- الابتهاج بمحبة اﷲ تعالی . 5- التیسیر و التسبیب و الاختصاص و التقریب . 6- فضائل المتهجدین . اشعاری شیوا درباره ٔ زهد و مانند آن نیز دارد. (از اعلام زرکلی ).