یحیی بک

یحیی بک . [ ی َح ْ یا ب َ ] (اِخ ) یکی از شعرای بزرگ و برگزیده ٔ عثمانی است . در قرن دهم هجری می زیست و از نژاد آرناؤد و منسوب به طایفه ٔ دوشرمه بود. به اجاق ینی چری درآمد و سمت تولیت و زعامت یافت . وی مردی مبادی آداب و خوش اخلاق و صاحب سیف و قلم بود. در تاریخ 990هَ . ق . در میهن خود درگذشت . خمسه ای مرکب از پنج منظومه ٔ زیر دارد: گنجینه ٔ راز. شاه و گدا. گلشن انوار. یوسف و زلیخا. وصول نامه . علاوه بر این دیوان قصائد وغزلیات نیز به یادگار گذارد. اشعارش متین و آبدار است . (از قاموس الاعلام ترکی ). از شعرای زمان سلطان سلیمان و در سال 990 هَ . ق . زنده بوده است . او راست : 1- دیوان اشعار به ترکی . 2- خمسه . (یادداشت مؤلف ).