گوش آوایلغتنامه دهخداگوش آوای . (ص مرکب ) شخصی را گویند که هر چیز شنود خوب فهم کند و یاد گیرد. (برهان ). و به همین معنی است گوش تیز. (آنندراج ). گوش سرای .
