گوبان
لغتنامه دهخدا
گوبان . [ گ َ / گُو ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) گاوبان و گله چران گاو. (ناظم الاطباء) :
چون که با گاو و خرم صحبت فرمایی
گر تو دانی که نه گوبان و نه خربانم .
چون که با گاو و خرم صحبت فرمایی
گر تو دانی که نه گوبان و نه خربانم .
ناصرخسرو.
