گهربفت
لغتنامه دهخدا
گهربفت . [ گ ُ هََ ب َ ] (ن مف مرکب ) مخفف گوهربفت . به معنی گوهرآگین باشد. گهربافته . جواهرنشان .گوهرنشان . که در میان تار و پود آن گوهر به کار برده باشند. زربفت . پارچه ٔ زردوزی که در آن جوهر دوخته باشند. (از بهار عجم ) (از ناظم الاطباء) :
چو خورشید در قیر زد شعر زرد
گهربفت شد بیرم لاجورد.
قبا و کلاه گهربفت خویش
دگر هدیه هر چیز ده گنج بیش .
چو خورشید در قیر زد شعر زرد
گهربفت شد بیرم لاجورد.
فردوسی .
قبا و کلاه گهربفت خویش
دگر هدیه هر چیز ده گنج بیش .
فردوسی .