گنن

گنن . [ گ َ ن ِ ] (اِمص ) در گیلان ، برخورد کردن به جایی یا به چیزی برخوردن ، مثلاً گویند «اسب راشون ده بو بگنته به دیوار»، یعنی اسب داشت راه میرفت به دیوار برخورد. (فرهنگ گیلکی منوچهر ستوده ص 215). و رجوع به گنستن شود.