گل دورو
لغتنامه دهخدا
گل دورو. [ گ ُ ل ِ دُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گلی که رویی سرخ و رویی زرد دارد :
گل زرد و گل دورو گل سرخ و گل نسرین
ز درد و داغ دادستند ما را خط استغنی .
رجوع به گل دوروی و گل دورنگ شود.
گل زرد و گل دورو گل سرخ و گل نسرین
ز درد و داغ دادستند ما را خط استغنی .
منوچهری .
رجوع به گل دوروی و گل دورنگ شود.