ترجمه مقاله

گل دره پائین

لغت‌نامه دهخدا

گل دره پائین . [ گ ُ دَ رَ ] (اِخ )دهی است از دهستان قائد رحمت بخش زاغه ٔ شهرستان خرم آباد واقع در 12هزارگزی شمال خاوری زاغه و 5هزارگزی شمال راه شوسه ٔ خرم آباد به بروجرد. هوای آن سرد و دارای 120 تن سکنه است . آب آن از سراب میرکه نهر کشم شم و محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است . گل دره بالا به فاصله ٔ هزارگزی جزو این آبادی منظور گردیده است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
ترجمه مقاله