گلک بستن
لغت‌نامه دهخدا
گلک بستن . [ گ ُ ل َ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) گلک بستن ِ آتش ؛ مشتعل گردیدن و برافروختن آن . (از آنندراج ) :
ریخت ساقی به قدح باده ٔ شوق افزا را
بسته آتش گلکی تا که بسوزد ما را.
خنده ٔ برق زند گرمی خاکستر ما
چه گلک بسته ای ای آتش می بر سر ما.
ریخت ساقی به قدح باده ٔ شوق افزا را
بسته آتش گلکی تا که بسوزد ما را.
محسن تأثیر (ازآنندراج ).
خنده ٔ برق زند گرمی خاکستر ما
چه گلک بسته ای ای آتش می بر سر ما.
محسن تأثیر (از آنندراج ).
