گلقند

گلقند. [ گ ُ ق َ ] (اِ مرکب ) نام اصلی گلشکری که در آفتاب تربیت یافته باشد نه بر آتش . و آنرا گلشکر و گلنگبین نیز گویند. (میزان الادویه ص 357). مربای گل سرخ که با قند ساخته باشند. (ناظم الاطباء) :
قرص لیموی و گوارشت لطیف عنبر
گلشکر باشد و گلقند و شراب دینار.

بسحاق اطعمه .

و رجوع به گلشکر و گل انگبین و گلنگبین شود. || کنایه از لب معشوق . (غیاث ) (آنندراج ) :
طرب فزایی گلقند نکته پردازش
سرور مرغ چمن بر پر مگس بندد.

ملاطغرا (از آنندراج ).