گشت زمان
لغت‌نامه دهخدا
گشت زمان . [ گ َ ت ِ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) گشت زمانه صرف دهر. گردش روزگار :
نه گشت زمانه بفرسایدش
نه این رنج و تیمار بگزایدش .
برون کند چو درآمد به خشم گشت زمان
ز قصر قیصر و از خوان خویشتن خان را.
کسی که عیش براو تلخ کرد گشت زمان
شود ز دیدن تو عیش تلخ او شیرین .
نه گشت زمانه بفرسایدش
نه این رنج و تیمار بگزایدش .
فردوسی .
برون کند چو درآمد به خشم گشت زمان
ز قصر قیصر و از خوان خویشتن خان را.
ناصرخسرو (دیوان چ تهران ص 9).
کسی که عیش براو تلخ کرد گشت زمان
شود ز دیدن تو عیش تلخ او شیرین .
سوزنی .
